در کناری می نشیند و ساعت ها، نه فقط با چشم و دست هایش، که با تمام وجود و روحش می دوزد و می بافد. شاید هم چرخی را برای جان دادن به یک تکه گل می چرخاند! شاید هم بر دار قالی ای می کوبد که داستان زندگی اش را رج به رج به تصویر می کشد! نه می توان بگویم کدام زیباتر است و نه کدام یک زحمت بیش تری دارد
